ضرورت تقویت اعتماد میان بازنشستگان و صندوق بازنشستگی کشوری

دکتر اکبر افتخاری- مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری

بسیاری از بازنشستگان و وظیفه‌بگیران تحت پوشش صندوق بازنشستگی کشوری از راه‌های گوناگون از جمله با کامنت گذاشتن زیر پست‌های صفحه اینستاگرام و ارسال پیام به دایرکت (که تعداد بسیار زیادشان مانع از خواندن سریع یا پاسخ به تک تک آنها می‌شود) نقدها یا پرسش‌هایی را درباره عملکرد صندوق مطرح می‌کنند.

در کنار طرح انتقادها و پیشنهادهای سازنده، برخی از نقدها با ادبیاتی مطرح می‌شوند که حاکی از بی‌اعتمادی عمیق نسبت به صندوق بازنشستگی کشوری است. به این نمونه‌ها توجه کنید.

صندوق، تسهیلاتی را برای خرید از فروشگاههای رفاه در نظر می‌گیرد اما از سوی برخی عزیزان (که نمی‌دانم چه درصدی از بازنشستگان کشوری را شامل می‌شوند)، متهم می‌شود که هدف از این کار فقط کمک به فروشگاه رفاه و بالا بردن میزان فروش آن بوده است.

تخفیف‌هایی برای خرید از فروشگاه‌های افق کوروش و کفش ملی اعلام می‌شود، اما گروهی آن را تحقیرآمیز و توهین به شعور و شخصیت بازنشستگان می‌دانند.

شماره تلفنی برای کمک به بازنشستگان مبتلا به کرونا اعلام می‌شود، اما گفته می‌شود که اینها چیزی جز نمایش و تبلیغات کاذب نیست.

در آخرین نمونه، پس از آن‌که با پی‌گیری‌های صندوق، بودجه تخصیص یافته به همسان‌سازی بازنشستگان کشوری حدود دو برابر شد، عده‌ای گفتند این اقدامات به قصد فریب دادن بازنشستگان انجام شده است و هیچ فایده‌ای ندارد.

به عنوان مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری، شخصا گلایه‌ای از این نقدها ندارم و معتقدم کسی که مسؤولیت می‌پذیرد، باید آمادگی شنیدن هر نقدی را، ولو نادرست و غیرمنصفانه، داشته باشد. از این گذشته بخشی از این نقدها را می‌توان به بی‌اعتمادی عمومی نسبت داد که ریشه‌های تاریخی دارد، اما از منظر سازمانی فکر می‌کنم صندوق نتوانسته است آن‌گونه که باید و شاید حدود مسؤولیت‌ها، وظایف، اختیارات و نیز اقدامات و محدودیت‌های خود را به جامعه هدف معرفی کند. به گمانم برای رفع این کاستی چند اقدام مهم را می‌توان انجام داد.

اول، تقویت روابط عمومی و نظام اطلاع‌رسانی

دوم، ایجاد و تقویت مرکز جامع ارتباط با ذی‌نفعان که بتواند از یک‌سو نظرات بازنشستگان را به مدیریت صندوق منتقل کند و از سوی دیگر پاسخگوی پرسش‌های آنان باشد.

سوم، اجرای منظم طرح‌های نظرسنجی و نیازسنجی برای ترسیم تصویر جامع و دقیقی از نظرات و نیازهای بازنشستگان و وظیفه‌بگیران.

چهارم، طراحی ساز و کاری برای بهره‌مندی مؤثر از نظرات و پیشنهادهای بازنشستگان در طراحی برنامه‌ها.